نقد عکس #۱۱۶

یکی از دیدگاه های برجسته هفته گذشته: محسن پیرنیا: سلام به همه و پدرام صفرزاده عزیز. (گفتند یافت می نشود جسته ایم ما……) واقعیت امر اینه که در عکاسی مفهومی باتوجه به اینکه دیدگاه عکاس چی بوده و با چه طرزفکری عکس رو ثبت کرده، کمی کار نقد رو مشکل میکنه. عکسی که من دیدم یه جور حس آرزومندی و از دست دادن چیزی رو که در گذشته وجود داشته و الان نیست، القا میکنه.فضای خاکستری شهر و پشت به تصویر بودن سوژه با بادکنکی در دست، به خوبی با همدیگه سازگار شدن. واقعا جای تبریک داره. اما چند نکته هم که به نظرم میرسه فقط برای خالی نگذاشتن عریضه بگم. پدرام عزیز، راستش منم با دوستی که گفته بود فضای عکس تنگ شده موافقم. من فکر میکنم اگه زوم دوربین رو روی ۳۵ یا mm50 میگذاشتی به گویایی عکس افزوده میشد. بی تعارف بگم اگه سوژه رو بیشتر توی کادر تصویر قرار داده بودی و مثلا شانه های سوژه هم توی عکس نشون داده میشد مرکزیت بادکنک خیلی کمتر شده و بیننده با دیدن عکس بیشتر به فرد توجه میکرد. خصوصا اینکه سوژه هم پشت به تصویر ایستاده. راستش خیلی به عکسهایی که از پشت سر سوژه گرفته شده نگاه کردم و توی همه، این وجه اشتراک رو دیدم که یا سوژه به صورت تمام قد در عکس قرار داده شده و یا اگه نشسته بوده، نیم تنه اون توی کادر قرار داشته. امیدوارم عکسهای آموزنده و زیبای بیشتری از تو ببینم. پیروز و سربلند باشی.

لنزک: نقد فوق یکی از نقد های برجسته مطرح شده در هفته گذشته می باشد. ما سعی می کنیم هر هفته یکی از نقد های سازنده خوانندگان عزیزمان را در این قسمت معرفی کنیم، اما قطعا قضاوت در مورد «برجسته ترین» نقد بر عهده شما است. از این رو توصیه می کنیم شما نیز تمامی این نقد ها را مطالعه بفرمایید. برای مطالعه تمامی نقد های مطرح شده در هفته گذشته، روی عکس فوق کلیک کرده و به پایین صفحه مراجعه نمایید.